Brillene dine fortel meg ting eg ikkje vil vite

Du sit på pulten lengst framme, og dei siar du har draumehåret; langt, fyldig, lyst, bølgja. Du har rak rygg og haka alltid heva; ho skulle hatt ei krone på hovudet, blir det sagt om deg. Høye kinnbein har du visst òg; iblant veks det rosar på dei. Og ovanfor kinna, tykke, krummede augevippar; klare, blå auge som kan opne sjela til folk med eit blaff. Du har mellomlys hud og det er som om den skin svakt i lyset frå sola, meiner nokon. Slank, men samtidig fyldig og det er nok pent. Du er fin, vakker kanskje og når du visar fram dei kritkvite tennene, pluss det eine smileholet på høgre kinn, da blir gutane raude i kinna, eller på halsen og nokre av jentene ser bort.

 

Men eg klarar ikkje sjå noko anna enn dei blanke brillene dine. Dei er so runde, so store.

 

 http://weheartit.com/entry/8504361

 

---

Nei, jeg har ikke tenkt å blogge på nynorsk. Bruker nynorsk når jeg føler det passer best til en liten tekst eller dikt. Og nå som du leser dette, så skal du vite at det er kult gjort av deg hvis du kommenterer en gjenstand jeg kan skrive om neste gang jeg leter etter inspirasjon. Bare for å se hva jeg kan få ut av noe dagligdags, eller veldig lite dagligdags - kommer an på hvilken gjenstand du velger. Kan være alt fra "sau" til "stramt bilbelte." Haha. Har forresten lagt ut denne teksten på skrivebua også da, må nevne det slik at ingen kan beskylde meg for plagiat, hverken på bloggen eller bua.